Autorzy postanowili zebrać podstawowy dorobek naukowy zakresu strategii globalnej, zarządzania globalnego i globalnej konkurencyjności i zaprezentować go w postaci modelu integrującego te trzy kategorie. Wielką wagę przywiązują przy tym do precyzyjnego zdefiniowania tych kategorii. Filozofia globalna ignoruje potencjalne korzyści regionalne, korzyści wynikające z rĂłżnicowania. Globalizacja rynkĂłw oznacza przyjmowanie, a nawet kreowanie globalnych segmentĂłw, globalnych klientĂłw charakteryzujących się podobnymi potrzebami. Globalizacja sektora oznacza natomiast zasięg konfiguracji i koordynacji podmiotĂłw go tworzących. Charakter transnarodowy, choć przestrzennie tożsamy z globalnym, mają natomiast działania dostosowujące się do wymogĂłw lokalnych. Dlatego też strategia transnarodowa łączy konfigurację i koordynację globalną działalności gospodarczej z reakcją na potrzeby lokalne. Choć wszystkie problemy identyfikowane w pracy mają z założenia wymiar globalny lub/i transnarodowy, wydawałoby się, że nie powinno to wpływać na treść i przyjętą w literaturze przedmiotu strukturę procesu zarządzania strategicznego. A jednak autorzy dość oryginalnie oddzielili problemy rodzajĂłw i identyfikacji strategii od problemĂłw implementacji strategii, nazywając te ostatnie zarządzaniem. Tak rozumiane zarządzanie prezentują w układzie obszarĂłw funkcjonalnych, takich jak: produkcja i logistyka, zasoby ludzkie, technologia, marketing, finanse. Poza układem funkcjonalnym pozostaje jedynie problematyka struktur organizacyjnych oraz fuzji, przejęć i aliansĂłw.